Zasada Pareto, powszechnie znana jako zasada 80/20 może mieć niebagatelny wpływ na optymalizację kosztów wdrożenia. Sprawdźmy, jak się to dzieje.
Czym jest zasada Pareto
Żyjący na przełomie XIX i XX wieku, włoski ekonomista, Vilfredo Pareto, prowadził badania nad bogactwem i dochodami i zauważył, że większość dóbr należy do niewielkiej garstki społeczeństwa. Odkrył, że jest to stała matematyczna i udowodnił, że to zasada ogólna, która nie zależy ani od miejsca badania, ani od czasu. Zasadę tę w późniejszym czasie rozwinął Joseph Juran, amerykański teoretyk zarządzania, formułując zasadę kluczowych nielicznych i błahych licznych. Nazwał ją Pareto, by podkreślić zasługi włoskiego ekonomisty w jej sformułowaniu. Okazuje się, że zasada ta znajduje zastosowanie w wielu obszarach naszego życia.
Zasada Pareto w budowaniu aplikacji IT
W celu skutecznego wykorzystania zasady Pareto w tworzeniu aplikacji IT konieczne jest zidentyfikowanie 20% „kluczowych nielicznych”, które mogą być odpowiedzialne za 80% sukcesu lub porażki budowanej aplikacji. Inaczej mówiąc, konieczne jest zidentyfikowanie 20% funkcjonalności, które będą używane przez 80% użytkowników lub będą przynosić korzyści 80% użytkowników. Znając te „kluczowe nieliczne” funkcjonalności można przeprowadzić optymalizację produktu, która przełoży się na optymalizację finansową. Wiedzę tę można też doskonale wykorzystać w celu zoptymalizowania funkcji, tak by poprawić ich efektywność doświadczenie użytkownika.
Z zasady Pareto możemy wnioskować, że 80% implementowanych, czy zaplanowanych do implementacji funkcjonalności ma bardzo niewielki wpływ na sukces budowanej aplikacji, czyli innymi słowy, nie mają kluczowego znaczenia dla użytkowników. Ta wiedza to open gate do optymalizacji produktu, którą z pewnością pociągnie za sobą również optymalizację kosztów. Gdzie tkwi haczyk? Otóż trzeba znaleźć te 20%.
Zasada Pareto może być wykorzystana także do testowania aplikacji w celu określenia 20% najistotniejszych przypadków testowych, które obejmą 80% funkcjonalności. Skupienie się na tych scenariuszach testowych pozwoli z jednej strony zwiększyć efektywność testów, z drugiej strony zmniejszyć ryzyko wystąpienia istotnych błędów.
Algorytm analizy Pareto
Zatem, najistotniejszym pytaniem jest teraz, jak znaleźć te 20% kluczowych nielicznych?
Służy do tego algorytm analizy Pareto, na który składają się:
Zbieranie danych — jeśli zależy nam na zoptymalizowaniu kosztów wdrożenia, ale także samego produktu, przed przystąpieniem do wdrożenia należy przeprowadzić badania rynku. Jedną z możliwości jest analiza MoSCoW. Badanych należy poprosić o określenie istotności wdrażanych funkcjonalności, zgodnie ze schematem:
M — Must (funkcjonalność musi być = 3 pkt),
S — Should (funkcjonalność powinna być = 2 pkt),
C — Could (funkcjonalność może być = 1 pkt),
W — Won’t (funkcjonalności nie będzie = 0 pkt)
Sortowanie danych — zebrane dane należy zsumować dla każdej funkcjonalności i uporządkować malejąco
Wyznaczanie udziałów procentowych — konkretne liczby należy przeliczyć na wartości procentowe i obliczyć skumulowane udziały
Identyfikacja 20% kluczowych nielicznych na podstawie skumulowanych udziałów
Wizualizacja — wykres Pareto.
Przykład:
Zdecydowano się zbadać, które funkcjonalności aplikacji należy zaimplementować w fazie MVP. W badaniu wzięło udział 30 osób. Maksymalna wartość punktowa dla 1 funkcjonalności: 3 pkt x 30 osób = 90 pkt (punktacja zgodnie ze schematem MoSCoW przedstawionym powyżej).
1. Zbierane danych
Funkcjonalność
Ilość pkt.
A
90
B
88
C
6
D
10
E
79
F
56
G
77
H
11
I
8
J
3
K
80
L
17
M
14
N
5
O
6
P
1
R
29
S
10
2 i 3. Sortowanie danych, wyznaczanie udziałów procentowych i skumulowanych
Funkcjonalność
sum Ilość pkt.
wartość skumulowana
A
90
15.25%
B
88
30.17%
K
80
43.73%
E
79
57.12%
G
77
70.17%
F
56
79.66%
R
29
84.58%
L
17
87.46%
M
14
89.83%
H
11
91.69%
D
10
93.39%
S
10
95.08%
I
8
96.44%
C
6
97.46%
O
6
98.47%
N
5
99.32%
J
3
99.83%
P
1
100.00%
4. Kluczowe funkcjonalności
Kluczowe funkcjonalności to:
Funkcjonalność
sum Ilość pkt.
wartość skumulowana
A
90
15.25%
B
88
30.17%
K
80
43.73%
E
79
57.12%
G
77
70.17%
F
56
79.66%
Wizualizacja
Wnioski
Z powyższego wykresu jasno wynika, że czerwona linia najostrzej wznosi się do góry nad funkcjonalnościami: A, B, K, E, G i załamuje się nad funkcjonalnością F. To właśnie wdrożenie tych funkcjonalności przyniesie najwięcej korzyści użytkownikom.
Jeśli ktoś chce samodzielnie przetestować algorytm analizy Pareto, tutaj można znaleźć wzór w Excelu, który przygotowałam specjalnie dla Was.
Praktycznik
Zasada Pareto jest tak uniwersalna, że świetnie można wykorzystać wiedzę z tego artykułu do optymalizacji różnych elementów naszej codzienności. Sprawdzi się począwszy od optymalizacji naszego czasu pracy (jakie działania przekładają się na największą wartość albo przynoszą największe zyski?), a skończywszy na porządkach w szafie (czy nie jest tak, że przez 80% czasu nosisz 20% rzeczy ze swojej szafy? Dzięki temu może łatwiej podejmiesz decyzję, które ubrania nie są już Ci potrzebne)
